ပည္သူေတြ ဆင္းရဲေနတုန္း မင္းတို႔ေတြက ဘန္ေကာက္လံုျခည္တရႊမ္းရႊမ္းနဲ႔ သိ္ပ္ပြဲခံခ်င္ေနၾကတာ

ျပည္သူေတြ ဆင္းရဲေနတုန္း မင္းတို႔ေတြက ဘန္ေကာက္လံုျခည္တရႊမ္းရႊမ္းနဲ႔ သိ္ပ္ပြဲခံခ်င္ေနၾကတာ မေကာင္းဘူးကြျပည္သူေတြ ဆင္းရဲေနတုန္း မင္းတို႔ေတြက ဘန္ေကာက္လံုျခည္တရႊမ္းရႊမ္းနဲ႔ သိ္ပ္ပြဲခံခ်င္ေနၾကတာ မေကာင္းဘူးကြဆိုၿပီး ေျပာဆိုဆံုးမခဲ႔တဲ႔သူက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းပါ။က်ဳပ္ဘာလဲဆိုတာ ခင္ဗ်ားတို႔သိၾကတာပဲ။ ဝန္ႀကီးသာျဖစ္ေနတယ္ အက်ႌအဝတ္အစားဆိုရင္ျဖင့္လဲ ၂ စံု ၃ စံုထက္ပိုရွိတာ မဟုတ္ဘူး ဆိုခဲ႔ျပန္ေသးတယ္။အဲ႔ဒီအရာကို ထင္ရွားသက္ေသ ျဖစ္တဲ႔ ျဖစ္ရပ္တခု ဂ်ပန္ေတြနဲ႔ ထမင္းစားပြဲမွာ ျဖစ္ခဲ႔တယ္။တခုေသာေန႔လည္မွာ ဂ်ပန္စစ္ဖက္အရာရွိေတြနဲ႕ ျမန္မာစစ္ဖက္အရာရွိေတြ ေန႔လည္စာ စားၾကတယ္။ေန႔လည္ေနက ပူလွေတာ့ ထမင္းစားခန္းထဲမွာ ေခၽြးတလံုးလံုးနဲ႔ေပါ့ေလ။အဲ႔ဒီမွာ အေပၚရံုအက်ႌကို ခၽြတ္ၿပီးစားပါလားလို႔ တပည့္တခ်ိဳ႕က တိုက္တြန္းေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ခဏ ေတြခနဲ ျဖစ္သြားတယ္တဲ႔။နာက္ ေခါင္းညိမ့္လိုက္ၿပီး အေပၚရံု အက်ႌကို ခၽြတ္လိုက္ေတာ့ အတြင္းက စြပ္က်ယ္ဟာ ျမင္မေကာင္းေအာင္ပဲ အေပါက္အၿပဲမ်ားစြာနဲ႔ ေဟာင္းႏြမ္းေနသတဲ႔။စားေနတဲ႔ ဂ်ပန္အရာရွိေတြဟာ ပါးစပ္အေဟာင္းသား ျဖစရတယ္။လုပ္သလိုေျပာ ၊ ေျပာသလိုလုပ္တဲ႔ဂုဏ္ပါ။သူမဂၤလာေဆာင္ေတာ့ ရဲေဘာ္ေလးေတြ ငိုၾကသတဲ႔။ဆင္းရဲျခင္းကိုလဲ ဂုဏ္အျဖစ္တင္ၿပီးေပးဆပ္သူႀကီး လုပ္မျပခဲ႔ အားလံုးက သူရဲေကာင္းႀကီးလို႔ ခ်ီးမြမ္းတာကိုလဲ မတုန္လႈပ္ခဲ႕သူနဲ႔ ေခတ္ၿပိဳင္အားလံုးကို အနစ္နာခံျခင္း စြန္႔လႊတ္ျခင္း စေသာ အက်င့္စရဏ တရားေတြနဲ႔ ဦးေဆာင္ခဲ႔သူ။လြမ္းရပါေသာ္ေကာ ဦးေအာင္ဆန္းရယ္။redit to Myo Set MyintUnicode ျဖင့္ဖတ္ရန္ပြည်သူတွေ ဆင်းရဲနေတုန်း မင်းတို့တွေက ဘန်ကောက်လုံခြည်တရွှမ်းရွှမ်းနဲ့ သိပ်ပွဲခံချင်နေကြတာ မကောင်းဘူးကွဆိုပြီး ပြောဆိုဆုံးမခဲ့တဲ့သူက ဗိုလ်ချုပ်အောင်ဆန်းပါ။ကျုပ်ဘာလဲဆိုတာ ခင်ဗျားတို့သိကြတာပဲ။ ဝန်ကြီးသာဖြစ်နေတယ် အကျႌအဝတ်အစားဆိုရင်ဖြင့်လဲ ၂ စုံ ၃ စုံထက်ပိုရှိတာ မဟုတ်ဘူး ဆိုခဲ့ပြန်သေးတယ်။အဲ့ဒီအရာကို ထင်ရှားသက်သေ ဖြစ်တဲ့ ဖြစ်ရပ်တခု ဂျပန်တွေနဲ့ ထမင်းစားပွဲမှာ ဖြစ်ခဲ့တယ်။တခုသောနေ့လည်မှာ ဂျပန်စစ်ဖက်အရာရှိတွေနဲ့ မြန်မာစစ်ဖက်အရာရှိတွေ နေ့လည်စာ စားကြတယ်။နေ့လည်နေက ပူလှတော့ ထမင်းစားခန်းထဲမှာ ချွေးတလုံးလုံးနဲ့ပေါ့လေ။အဲ့ဒီမှာ အပေါ်ရုံအကျႌကို ချွတ်ပြီးစားပါလားလို့ တပည့်တချို့က တိုက်တွန်းတော့ ဗိုလ်ချုပ်က ခဏ တွေခနဲ ဖြစ်သွားတယ်တဲ့။နာက် ခေါင်းညိမ့်လိုက်ပြီး အပေါ်ရုံ အကျႌကို ချွတ်လိုက်တော့ အတွင်းက စွပ်ကျယ်ဟာ မြင်မကောင်းအောင်ပဲ အပေါက်အပြဲများစွာနဲ့ ဟောင်းနွမ်းနေသတဲ့။စားနေတဲ့ ဂျပန်အရာရှိတွေဟာ ပါးစပ်အဟောင်းသား ဖြစ်ရတယ်။လုပ်သလိုပြော ၊ ပြောသလိုလုပ်တဲ့ဂုဏ်ပါ။သူမင်္ဂလာဆောငတော့ ရဲဘော်လေးတွေ ငိုကြသတဲ့။ဆင်းရဲခြင်းကိုလဲ ဂုဏ်အဖြစ်တင်ပြီးပေးဆပ်သူကြီး လုပ်မပြခဲ့ အားလုံးက သူရဲကောင်းကြီးလို့ ချီးမွမ်းတာကိုလဲ မတုန်လှုပ်ခဲ့သူနဲ့ ခေတ်ပြိုင်အားလုံးကို အနစ်နာခံခြင်း စွန့်လွှတ်ခြင်း စသော အကျင့်စရဏ တရားတွေနဲ့ ဦးဆောင်ခဲ့သူ။လွမ်းရပါသော်ကော ဦးအောင်ဆန်းရယ်။Credit to Myo Set Myint